Ik wilde hier graag een foto van mijn smartphone plaatsen, maar dat ging niet aangezien dat mijn enige camera is.
Ik hou van mijn smartphone. Ik gebruik mijn smartphone als horloge, wekker, stopwatch, sportcoach, fotocamera en natuurlijk ook als middel om contact te houden met iedereen om me heen. Mijn smartphone gaat daarom altijd en overal met me mee. Als ik mijn telefoon kwijt raak, ervaar ik altijd een lichte vorm van paniek. Wat nu als ik iets mis? Mijn grootste smartphone ergernissen zijn vastlopende apps en mensen die niet reageren op hun whatsapp. Het grootste voordeel van de smartphone is daarom ook direct het grootste nadeel: je moet altijd en overal bereikbaar zijn.
Ken jij nog mensen zonder whatsapp? Of mensen die alleen WhatsApp hebben als er WiFi is? Ik eigenlijk niet. Zelfs mijn 97-jarige oma zegt dat ze niet meer zonder haar iPad 2 kan. Als ik heel goed na ga denken heb ik wel vage kennissen die uit protest geen smartphone en facebook hebben, maar deze mensen zijn schaars. Toch ben ik af en toe wel jaloers op mensen zijn smartphone of sociale media accounts.
Hoewel ik het echt fantastisch vind dat ik altijd en overal alles op kan zoeken (en iedereen ook mij), heeft dat natuurlijk ook een keerzijde. Aangezien je altijd bereikbaar kan zijn, wordt er ook vanuit gegaan dat je altijd bereikbaar bent. Als ik een middag niet op WhatsApp kijk, krijg ik soms berichtjes of ik nog wel leef. Het is not done om niet direct te antwoorden op je WhatsApp berichten. Zodra ik mijn telefoon van ontgrendelen afhaal, schiet ik direct in een soort stress modus waarin ik direct en zo snel mogelijk op al mijn berichtjes moet antwoorden. Ik moet namelijk wel voldoen aan de eisen die mensen aan me stellen.
De laatste tijd probeer ik wel eens mijn telefoon thuis te laten of er gewoon bewust niet op te kijken. Ik moet zeggen dat ik dat best heel moeilijk vind. Pas als je een keer je bewust je telefoon aan de kant legt, merk je hoe automatisch je er eigenlijk naar toe grijpt. Heb ik even een vrije minuut? Dan kijk ik even snel op mijn telefoon. Zit ik in een saai gesprek met iemand? Dan kijk ik even snel op mijn telefoon. Moet ik wachten in de rij? Dan kijk ik even snel op mijn telefoon. Zelfs terwijl ik dit artikel typ, heb ik al meerdere keren mijn telefoon gecheckt.
Waarom zijn we zo vastgeplakt aan onze telefoons? Ik denk dat dit dezelfde reden is als waarom mensen veel alcohol drinken, drugs gebruiken of suffe computerspelletjes spelen: om uit de realiteit te ontsnappen. Ik merk aan mezelf dat ik vaker mijn telefoon gebruik als ik zenuwachtig ben, gefrustreerd of als ik vervelende dingen aan het uitstellen ben. Door dan maar mijn telefoon te pakken, hoef ik mijn gevoelens niet te voelen. Maar mijn telefoon kan deze gevoelens niet voor mij oplossen. Door mijn gevoelens te onderdrukken, ga ik me alleen nog maar rotter voelen. Op het moment voel ik me er goed door, maar later baal ik dat ik zoveel tijd heb verspild met uren op Facebook zitten, youtube filmpjes bekijken of nutteloze appjes sturen. Als ik me blij voel, heb ik juist weinig behoefte om mijn telefoon te gebruiken. Mijn telefoon is eigenlijk een soort graadmeter voor hoe ik me voel. Hoe meer ik mijn smartphone gebruik, hoe minder goed ik me ga voelen.
Je smartphone verbreekt de verbinding met de realiteit. Daardoor voel je de vervelende dingen niet meer, maar je sluit je tegelijkertijd ook af voor de mooie dingen. Je kunt geen vogels horen fluiten als je te druk bent met muziek luisteren. Je raakt niet in gesprek met mensen als je alleen maar naar je scherm aan het kijken. Echt contact krijg je niet via je smartphone, dat krijg je door echte gesprekken. Door echt de tijd voor elkaar te maken.
Conclusie van dit lange stuk over smartphones? Het is handig dat er smartphones zijn, maar gebruik ze met mate. Zet af en toe je telefoon bewust uit, zodat je weer echt contact kunt maken met de mensen en de wereld om je heen. Uiteindelijk is de realiteit de plek waar het leven zich afspeelt, niet op het schermpje in je hand.
(1) bron foto: a cat sprawls on the telephone directory with a receiver in its paws, circa 1960. (Foto Susan Schiff Faludi/Three Lions/Hulton Archive/Getty Images)
Lees meer:
7 comments
Amen. Mijn 10 dagen zonder waren zo fijn. Ik hoefde me nergens zorgen over te maken, de wereld draaide gewoon door en de vogels bleven fluiten! Ben ‘m een stuk minder gaan gebruiken en heb er een hoop apps vanaf gegooid. Als ik achter de computer zit zie ik het vanzelf wel, haha!
10 dagen zonder lijkt me een hele opluchting ja! Als je dan uiteindelijk weer op facebook kijkt, kom je er vaak ook achter dat je helemaal niets hebt gemist.
Ik ben het deels met je eens. Ik denk dat je telefoon onderdeel van je (mijn) realiteit is en hem niet zozeer verbreekt. Dat die realiteit niet altijd even productief is ben ik met je eens. Ik leg de mijne zo veel mogelijk in een la om de neiging die je beschrijft te onderdrukken. Zelfs dan schiet mijn hand onbewust over mijn bureau op zoek naar de telefoon…
Er is niets mis met het gebruiken van je telefoon (ik typ dit bericht er zelfs mee) en ik pleit ook absoluut niet voor een smartphone vrije wereld. Maar het is wel goed om je eens te realiseren hoeveel tijd je kwijt bent aan het gebruiken van je telefoon.
Klopt helemaal, hetzelfde vind ik gelden voor tv kijken/computer. Ik lees de laatste tijd steeds vaker over een wekelijkse techfree-day en het begint steeds aantrekkelijker te klinken. Zoals ik zei leg ik de mijne zoveel mogelijk in een la en dat levert al veel rust op.
Klopt, bij tv en computer hetzelfde verhaal. Een tech vrije dag lijkt me heel erg nuttig, maar wel lastig.
[…] Deze heb ik inmiddels verwijdert, maar kan voor deze maand wel heel handig zijn. Ik ben toch altijd bereikbaar, dus kan ik dat net zo goed op een goede manier gebruiken. – ik luisterde graag Franse […]